Mijn vorige blog sloot ik af met de mededeling dat ik – in de aanloop naar de Top 2000 – een serie zou maken over mijn ‘muzikale helden’. Leuk bedacht, maar waar begin je dan?? Het samenstellen van een keuzelijst voor de Top2000 is al een klus, maar een overzicht maken van je muzikale helden is zo mogelijk nog lastiger. Ik heb daarom besloten om te beginnen met een ‘held’, die ik pas vorig jaar heb leren kennen: Rory Gallagher…

Natuurlijk had ik de naam Rory Gallagher al vaker voorbij zien komen, maar op de een of andere manier was zijn muziek altijd aan mijn aandacht ontsnapt. Totdat ik vorig jaar het nummer ‘A Million Miles Away’ hoorde voorbij komen in de Top2000… Althans, dat dacht ik. Bij het voorbereiden van deze blog kwam ik erachter dat het nummer nog nooit in de lijst heeft gestaan. Ik heb het dus kennelijk ergens anders gehoord eind vorig jaar. Hoe dan ook, het wordt wat mij betreft hoog tijd dat dit nummer dit jaar wél in de lijst komt!

Als je wordt geboren in een ziekenhuis met de naam Rock Hospital, dan moet dat een voorteken zijn. Het overkwam Rory Gallagher in 1948 in het Ierse stadje Bellyshanon, vlakbij de grens met Noord-Ierland. Als kind verhuisde hij naar Cork, in het zuiden van Ierland. Naast de traditionele Ierse folkmuziek die hij in zijn omgeving hoorde, werd hij via de radio beïnvloed door de bluesmuziek van Muddy Waters en de Rock&Roll van Chuck Berry en Eddie Cochran.

In 1966 richtte hij de band Taste op, een ‘powertrio’, in de bluesrock-traditie van bands als Cream en de Jimi Hendrix Experience. Toch liet de band zich ook beïnvloeden door andere muziekstijlen als jazz en folk. Vooral live was de band heel populair. In 1970 viel deze band door onenigheid over de financiële huishouding uiteen. Rory Gallagher richtte daarna onder zijn eigen naam een nieuwe band op.

Het nummer A Million Miles Away is afkomstig van zijn lp Tattoo uit 1973. Op het album speelt hij alle soorten akoestische en elektrische gitaar en zijn invloeden uit veel andere muziekstijlen (waaronder jazz, folk en country) te horen. Toch is het de blues die de boventoon voert. Onderstaande video is afkomstig van de dvd Irish Tour 74; zoals de titel al doet vermoeden, een film over zijn tour door zijn geboorteland Ierland. De live-beelden zijn vermengd met sfeerbeelden van Cork. Een mooie, lang uitgesponnen versie van A Million Miles Away met veel solo’s. Een nummer dat je lekker hard moet afspelen!

Bijzonder was dat Rory Gallagher wars was van hitparades en populariteit. Hij weigerde dan ook om nummers op single uit te brengen en ook talloze aanbiedingen van platenmaatschappijen om van hem een wereldster te maken, wees hij resoluut van de hand. Hij bleef altijd die eenvoudige bluesgitarist uit Ierland, gekenmerkt door zijn lange haren, zijn geruite houthakkershemd en een vale spijkerbroek. Inderdaad, een stijl waarmee Eddie Vedder, zanger van Pearl Jam, jaren later de toon zou zetten voor de ‘grunge’.

Waar je Rory Gallagher ook onmiddellijk aan herkent, is zijn afgeleefde gitaar. Zijn Fender Stratocaster uit 1961 zag eruit alsof iemand er een schuurmachine op had gezet; alle verf was er afgebladderd. Dit had echter te maken met de zeldzame bloedgroep die hij had, waardoor zijn zweet als een soort verfafbijt werkte. Hij is al die jaren op diezelfde gitaar blijven spelen; het werd zijn handelsmerk. Veel artiesten hebben geprobeerd hun gitaar zodanig te bewerken, dat deze op die van Gallagher zou gaan lijken. Het lukte niemand. Enkele jaren geleden is een facsimile Fender op de markt gebracht, helemaal nagemaakt naar het afgeleefde exemplaar van Gallagher.

Helaas ging de carrière van Gallagher als muzikant – zoals zo vaak – niet gepaard met een gezonde levensstijl. Een combinatie van bovenmatig gebruik van pillen en drank brachten hem aan de rand van de afgrond en uiteindelijk erover… Zijn optreden in Paradiso in Amsterdam in januari 1995 werd een grote mislukking. Hij was eigenlijk te dronken om op z’n benen te kunnen staan en muzikaal kwam er ook weinig meer uit. Een groot deel van het publiek verliet halverwege het concert. Voor de achterblijvers maakte hij het concert nog wel af.

Zijn concerten in Tivoli Utrecht waren al afgezegd, zijn optreden in Nighttown Rotterdam ging nog wel door. Het zou zijn allerlaatste concert worden. Tijdens dit optreden was hij zo ernstig ziek, dat het voortijdig moest worden afgebroken. Hij werd opgenomen in het AMC in Amsterdam en later werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Londen. Daar onderging hij in april 1995 een succesvolle levertransplantatie, maar het mocht niet baten. Rory Gallagher overleed twee maanden later, op 14 juni 1995, aan een longontsteking. Hij werd slechts 47 jaar oud…

Het feit dat er in verschillende plaatsen (waaronder in Parijs!) straten naar hem zijn vernoemd, dat in zijn geboortedorp Bellyshanon een standbeeld van hem is neergezet, en dat een levensgroot exemplaar van zijn gitaar aan de gevel van de Temple Bar in Dublin hangt, zegt iets over zijn grootheid en het respect dat de Ieren voor hem hebben. Hij heeft het land mede op de muzikale kaart gezet.